Gewapend met boeken over Afrika (zowel literatuur uit Senegal als een soort van gids over particuliere ontwikkelingsprojecten - leesvoer voor in ieder geval vliegtuig), gewapend met Autan, een zaklamp en een batterijloze oude camera begint voor mij het avontuur. Zoals het verder betaamt met mannen en vrouwen: ik ben al dagen bezig goed gepakt en alles netjes achterlatend dat avontuur in te gaan, Robert staat daar iets ontspannener in. Ik had zo wat lijstjes aangemaakt, denk dat ik overal aan heb gedacht en vink af.
Ik ben heel nieuwsgierig naar wat we daar treffen. Deze dagen wordt er al via diverse kanalen contact gemaakt met Robert, hoe laat we aankomen. Ze wachten op hem!
Geen idee wat voor rol ik me zal gaan aanmeten op de compound Nilakoto en de families die daar leven.
Robert heeft ook zo wat administratieve en bureaucratische taken; er moet ergens op papier staan dat de Nursery School op Nilakoto een erkende school is. Verder zal hij zich ongetwijfeld weer bezig houden met de voortgang van de bouw en de rest van het project.
En ik? Met de vrouwen mee koken, wassen met de hand en strijken met hete kooltjes? Of in een meegenomen hangmat hangen, boekjes lezen en fotograferen? We zullen het zien.
Van Robert mag ik niet te veel verwachten van de internet faciliteiten in het nabije Brikama en diens internetcafés; de aggregaten willen nog wel eens uitvallen - en dan misschien precies op het moment dat ik een foto aan het uploaden ben... Toch denk ik dat ik ga proberen met een regelmaat iets van ons te laten horen. Of via deze blog, of via Facebook.
Maar misschien ook niet. Misschien ga ik heel erg wég, en hoort iedereen pas weer van ons na terugkomst eind juli. Hoe dan ook, wij zijn klaar voor Nilakoto en tot de volgende post!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten