Allereerst bedankt voor alle donaties van spullen en de hulp en het meedenken van Cees in deze beginfase.
Na het volstouwen van de bus en het uitvoeren van een aantal kleine reparaties zoals twee nieuwe voorbanden, uitlijnen van de wielen, vast hangen van de uitlaat, en last but not least het doorprikken en een ietsepietsie groter maken van het gaatje in de olie vuldop waardoor de overdruk in het carter wegviel en de lekkage zo goed als geheel verholpen was, kan de reis beginnen.
De eerste dag rijden we heel ver door tot ver in Spanje om een paar uurtjes te slapen en direct weer door te gaan. Zo kan het dat we de volgende dag de boot nog kunnen halen naar Ceuta de voorstad van Marrocco.
Hier beginnen de eerste probleempjes. In Ceuta horen we plots een vreemd geluid onder de motorkap en de dynamo blijkt losgelopen te zijn. Langzaamaan begint het donker te worden, maar we besluiten toch de grensoversteek te maken met de kapotte dynamo. Dus zuinig aan met het licht rijden we de grens over. Daar aangekomen laten de douaniers ons de gehele bus uitladen om te zien wat er allemaal inzit. Het humeur van Cees was hier niet van de lucht, ik probeerde maar een beetje te bemiddelen. Maar nadat ik te horen kreeg dat ik eerst 2000 euro moest betalen alvorens ik door kon werd mijn humeur ook minder. Waar haal ik in godsnaam om 10 uur s'avonds 2000 dirham vandaan. Dus maar weer eens genaaid door een taxichaufeur die veel te veel vroeg en 20 bankautomaten langs om overal een klein beetje bij elkaar te sprokkelen, kon ik weer terugkeren bij de douane om de zogenoemde borg te betalen. Spullen in geladen die er wonder boven wonder allemaal nog inpastten op twee banden na. Deze heb ik uiteindelijk los op het dak gegooid. Zeg tegen Cees; Kom op we gaan. Cees nog pruttel pruttel maar die banden dan. Ik zeg; We gaan, die dingen blijven wel liggen. Dus zonder licht met twee losse banden op het dak rijden we de nacht door om uiteindelijk in Tetuan een hotelletje op te zoeken.
Tetuan is een grote bende, de vuilophaaldiensten staken en het afval ligt bergen hoog op straat. Uiteindelijk een adres gevonden die onze dynamo kon maken. Dit bleek nogal gecompliceerd omdat de onderdelen niet direct voorhanden waren. Uiteindelijk laat in de middag kunnen we onze weg weer voortzetten.
We rijden richting Casablanca omdat we hier ons visum nog moeten halen. Uiteindelijk laat komen we in Casablanca aan en proberen tot ver in de ochtend een cheapass hotelletje te vinden om uiteindelijk toch maar voor het eerste te gaan een uurtje of vier terug.
Volgende dag blijkt visumdienst daar niet meer te zitten en moeten we terug naar Rabat. Daar aangekomen weten we al dat we te laat zullen zijn om die dag nog iets aan te vragen. Maar toch maar even kijken. Blijkt het inmiddels donderdag te zijn dus morgen vrijdag plus een dag voor het maken maakt zaterdag , werken ze niet dus maandag ook niet werken. Dus dinsdag kunnen we dan uiteindelijk ons visa ophalen. Ware het niet dat met geld alles te koop is. Dus na het betalen van 200 euro aan een klein chaggeraar die daar op straat zijn zaakjes doet kunnen wij de volgende dag ons paspoort met stempel ophalen en de reis voortzetten.
Het volgende doel is net onder Agadir hier wonen vrienden van Cees in een plaatsje Massa. Vrijwel geheel ononderbroken rijden we hiernaartoe. Verder zonder problemen autotechnisch en douanetechnisch rijden we hiernaartoe. De bus lijkt met de tijd zelfs steeds beter te gaan lopen.
Aangekomen bij Johan en Ildi worden we warm ontvangen. En voor ons is het dan ook voor het eerst dat we onszelf een paar daagjes rust gunnen.
Het is kerst en Johan en Ildi laten ons de omgeving zien. Johan weet de volgende dag ook nog een grootse tweedehands markt niet ver vandaar, die we zeker niet mogen missen. Cees vind daar nog enkele zeer moeilijk te verkrijgen chromen spatbordjes voor zijn Mercedes. We doen nog een bezoekje aan de zee. En langzaam aan begint onze batterij weer opgeladen te raken voor het tweede deel van de reis.
De eerste dag rijden we heel ver door tot ver in Spanje om een paar uurtjes te slapen en direct weer door te gaan. Zo kan het dat we de volgende dag de boot nog kunnen halen naar Ceuta de voorstad van Marrocco.
Hier beginnen de eerste probleempjes. In Ceuta horen we plots een vreemd geluid onder de motorkap en de dynamo blijkt losgelopen te zijn. Langzaamaan begint het donker te worden, maar we besluiten toch de grensoversteek te maken met de kapotte dynamo. Dus zuinig aan met het licht rijden we de grens over. Daar aangekomen laten de douaniers ons de gehele bus uitladen om te zien wat er allemaal inzit. Het humeur van Cees was hier niet van de lucht, ik probeerde maar een beetje te bemiddelen. Maar nadat ik te horen kreeg dat ik eerst 2000 euro moest betalen alvorens ik door kon werd mijn humeur ook minder. Waar haal ik in godsnaam om 10 uur s'avonds 2000 dirham vandaan. Dus maar weer eens genaaid door een taxichaufeur die veel te veel vroeg en 20 bankautomaten langs om overal een klein beetje bij elkaar te sprokkelen, kon ik weer terugkeren bij de douane om de zogenoemde borg te betalen. Spullen in geladen die er wonder boven wonder allemaal nog inpastten op twee banden na. Deze heb ik uiteindelijk los op het dak gegooid. Zeg tegen Cees; Kom op we gaan. Cees nog pruttel pruttel maar die banden dan. Ik zeg; We gaan, die dingen blijven wel liggen. Dus zonder licht met twee losse banden op het dak rijden we de nacht door om uiteindelijk in Tetuan een hotelletje op te zoeken.
Tetuan is een grote bende, de vuilophaaldiensten staken en het afval ligt bergen hoog op straat. Uiteindelijk een adres gevonden die onze dynamo kon maken. Dit bleek nogal gecompliceerd omdat de onderdelen niet direct voorhanden waren. Uiteindelijk laat in de middag kunnen we onze weg weer voortzetten.
Volgende dag blijkt visumdienst daar niet meer te zitten en moeten we terug naar Rabat. Daar aangekomen weten we al dat we te laat zullen zijn om die dag nog iets aan te vragen. Maar toch maar even kijken. Blijkt het inmiddels donderdag te zijn dus morgen vrijdag plus een dag voor het maken maakt zaterdag , werken ze niet dus maandag ook niet werken. Dus dinsdag kunnen we dan uiteindelijk ons visa ophalen. Ware het niet dat met geld alles te koop is. Dus na het betalen van 200 euro aan een klein chaggeraar die daar op straat zijn zaakjes doet kunnen wij de volgende dag ons paspoort met stempel ophalen en de reis voortzetten.
Het volgende doel is net onder Agadir hier wonen vrienden van Cees in een plaatsje Massa. Vrijwel geheel ononderbroken rijden we hiernaartoe. Verder zonder problemen autotechnisch en douanetechnisch rijden we hiernaartoe. De bus lijkt met de tijd zelfs steeds beter te gaan lopen.
Aangekomen bij Johan en Ildi worden we warm ontvangen. En voor ons is het dan ook voor het eerst dat we onszelf een paar daagjes rust gunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten