Maar even mijn blog weer oppakken, na puur Hollandse toestanden bij terugkomst met Ministerie van SoZaWe i.v.m. het samenwerken met een Bulgaar (Lang leve de PVV). Eindeloos tijdverslindende kostbare bureaucratische verweerschriften om de ambtenaren maar weer bezig te houden.
Mijn gedachten gaan weer even terug naar Gambia, 16 dagen na aankomst.
Als afscheid is er een heerlijke maaltijd bereid en volgt er een klein officieel gedeelte om iedereen te
bedanken die zich de afgelopen twee weken en eigenlijk ook de afgelopen twee jaar zo hebben ingezet voor dit project. Er is heel veel gebeurd en er is duidelijk geworden wat er nog staat te gebeuren.
Wat is er gebeurd?
De school is een feit en zo'n 39 leerlingen genieten er onderwijs in een redelijk beschermde omgeving.
De lodges staan er en ogen primitief maar gezellig.
De bantaba is een ontmoetingsplaats die heerlijk koel en toegankelijk is.
De keuken werkt maar behoeft nog aandacht
Het zwembad bewijst zijn nut.
De elektriciteit werkt.
Het water is aanwezig.
De inzet van de mensen en het doel om iets te bereiken is daar.
Wat staat er nog te gebeuren?
De school moet nog voorzien worden van kozijnen, ramen en deuren.
Het geheel moet nog afgewerkt worden.
Een donatie om het dak te vernieuwen is gedaan en wordt momenteel aan gewerkt.
De kinderen zitten momenteel op planken, dus een beetje meubilair zou welkom zijn.
Ook schriften pennen en boeken zijn nog welkom.
De lodges moeten nog afgewerkt worden.
Bedden en meubilair voor de lodges zullen welkom zijn.
Een zwembad voor de gasten en de school. Misschien zal je denken 'Wat een luxe...' Maar in mijn opinie zal dit toeristen trekken die geld in het laatje brengen voor het voortbestaan van het project. Ook kunnen kinderen van de school hiervan gebruikmaken eens per week of twee weken en zo watervrij worden.
Keuken zal moeten worden gemoderniseerd om aan westerse eisen te voldoen.
De generator als backupstroomvoorziening is aanwezig maar een meer permanentere oplossing zal moeten worden gezocht. Te denken valt aan zonne of windenergie maar ook stroom van het energienetwerk behoort tot de mogelijkheden.
Etc etc.
Nadat iedereen heerlijk heeft gegeten is het tijd voor nog een klein dansje. Maar de tijd dringt; ons vliegtuig vertrekt om 1 uur 's nachts en we moeten om 23.00u uur op het vliegveld zijn.
Met de taxi van Lamin die kraakt en een grote fourweel drive die computerproblemen heeft en alleen door gespecialiseerde mensen gereden kan worden, weten we het vliegveld te bereiken.
Enigzins verdrietig maar ook met goede vooruitzichten gaan we er van tussen. Beide partijen wetend wat hen te doen staat.
En dat is voor ons: zien dat er een stichting in het leven geroepen word om het project verder te steunen. De eigen middelen drogen op en er moet nog veel gedaan worden.
En voor de mensen in Gambia: hard werken aan een toekomst met minder armoede en meer scholing.
Mijn gedachten gaan weer even terug naar Gambia, 16 dagen na aankomst.
Als afscheid is er een heerlijke maaltijd bereid en volgt er een klein officieel gedeelte om iedereen te
bedanken die zich de afgelopen twee weken en eigenlijk ook de afgelopen twee jaar zo hebben ingezet voor dit project. Er is heel veel gebeurd en er is duidelijk geworden wat er nog staat te gebeuren.
Wat is er gebeurd?
De school is een feit en zo'n 39 leerlingen genieten er onderwijs in een redelijk beschermde omgeving.
De lodges staan er en ogen primitief maar gezellig.
De bantaba is een ontmoetingsplaats die heerlijk koel en toegankelijk is.
De keuken werkt maar behoeft nog aandacht
Het zwembad bewijst zijn nut.
De elektriciteit werkt.
Het water is aanwezig.
De inzet van de mensen en het doel om iets te bereiken is daar.
Wat staat er nog te gebeuren?
De school moet nog voorzien worden van kozijnen, ramen en deuren.
Het geheel moet nog afgewerkt worden.
Een donatie om het dak te vernieuwen is gedaan en wordt momenteel aan gewerkt.
De kinderen zitten momenteel op planken, dus een beetje meubilair zou welkom zijn.
Ook schriften pennen en boeken zijn nog welkom.
De lodges moeten nog afgewerkt worden.
Bedden en meubilair voor de lodges zullen welkom zijn.
Een zwembad voor de gasten en de school. Misschien zal je denken 'Wat een luxe...' Maar in mijn opinie zal dit toeristen trekken die geld in het laatje brengen voor het voortbestaan van het project. Ook kunnen kinderen van de school hiervan gebruikmaken eens per week of twee weken en zo watervrij worden.
Keuken zal moeten worden gemoderniseerd om aan westerse eisen te voldoen.
De generator als backupstroomvoorziening is aanwezig maar een meer permanentere oplossing zal moeten worden gezocht. Te denken valt aan zonne of windenergie maar ook stroom van het energienetwerk behoort tot de mogelijkheden.
Etc etc.
Met de taxi van Lamin die kraakt en een grote fourweel drive die computerproblemen heeft en alleen door gespecialiseerde mensen gereden kan worden, weten we het vliegveld te bereiken.
Enigzins verdrietig maar ook met goede vooruitzichten gaan we er van tussen. Beide partijen wetend wat hen te doen staat.
En dat is voor ons: zien dat er een stichting in het leven geroepen word om het project verder te steunen. De eigen middelen drogen op en er moet nog veel gedaan worden.
En voor de mensen in Gambia: hard werken aan een toekomst met minder armoede en meer scholing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten