De aankomst/ontvangst, oudejaarsdag 2011

De ontvangst was hartverwarmend. Lamin en Buba waren zeer blij ons te zien na twee jaar te zijn weggeweest. Twee jaar geleden had ik dus een stuk land gekocht van buba en met het geld daarvan is hij direct aan de slag gegaan. Ik tot dan toe alleen nog maar vage foto's gezien van de ontwikkelingen per email. Want email contact was er wel. Ik was echter druk met verhuizen en verwerken van een scheiding en zodoende had ik weinig tijd om me in de problematiek van de lodges te verdiepen.
Nu twee jaar later werd het dan ook hoog tijd om weer eens polshoogte te gaan nemen en te kijken  wat er allemaal gebeurt is

We reden eigenlijk direct naar de lodges en waren erg trots op wat ze er neer hadden gezet. Ikzelf was ook verbaasd wat ze eigenlijk toch verwezenlijkt hadden in die korte tijd met de beperkte middelen die ze hadden. Na de vermoeiende reis was het eerst maar eens tijd om eens wat bij te komen en ze te laten vertellen over hoe het is gegaan. Het stuk land bijvoorbeeld was een heel ander stuk dan buba in eerste instantie voor ogen had. Hoezo dan hier, wat waren zijn beweegredenen. 

Het schooltje was ook nieuw in het project opgenomen. Hoe gaan we dit vormgeven en het tot een werkend geheel maken. De lodges, zijn ze niet te klein en bieden ze misschien niet genoeg privacy voor de westerse mens. Hoe moeten we verder met de afwerking hiervan. Dit soort vragen vroegen om enige bezinking.

De school werd dit seizoen voor het eerst officieel geopend, dus waren we uitgenodigd bij de opening te zijn. De moeders hadden een verrassing voor ons in petto en gaven een dans voorstelling voor ons als bedankje voor dat we dit mogelijk hadden gemaakt.
Er werd lekker gekookt en Cees kreeg weer eens wat anders te eten dan alleen maar eieren.




De spullen die we hadden meegenomen kwamen perfect van pas, ze pasten precies in het stadium waarin de lodges zich verkeerden. Langzaamaan gingen we dan ook maar eens uitpakken. Met als klapstuk de generator die het geheel van stroom moet gaan voorzien.






Lamin had ergens een slinger met lampjes vandaan weten te halen en we gingen dan ook gelijk aan de slag om de generator operabel te krijgen. Diezelfde avond was er licht. Wat een luxe, wat een blijdschap een mooi memorabel moment.

Langzaam aan begon bij mij ook het besef te komen wat er allemaal gedaan moest worden. Moeilijk om hun aan te geven dat we het helemaal anders gaan doen. Dus voorzichtig zonder iemand tegen de schenen aan te schoppen, probeerde ik hen uit te leggen hoe ik het voor me zag en hoe het aantrekkelijker te maken voor de toeristen. Zo moesten er muurtjes worden afgebroken, deuren worden verplaatst, muren weer opgetrokken worden en honderden meters geultje gegraven gaan worden.




Eerst werd de plaats van de generator maar eens bepaald. Deze maakt een hoop herrie dus moest strategies zo ver mogelijk weg komen te staan. Van hier uit de meterkast plaatsen in of bij de keuken. Vanuit de keuken worden dan de opsplitsingen gemaakt naar de lodges, de pomp, het zwembad en de paden. Zoals gezegd honderden meters geultjes. Ook het water word direct daarnaar toe gelegd waar we het nodig hebben.




De paden worden ook maar gelijk vorm gegeven en van verlichting voorzien. Een van de lodges word een badkamer met aan elke kant een ingang dus eigenlijk twee, die weer direct in verbinding staan met de aangrenzende lodges. Hier worden weer muurtjes tussen gezet om iets meer privacy te creeeren.

Ook word er een nieuwe manier van stuccen geintroduceerd met de plaatselijk rode leem waar ze eigenlijk normaal alleen de wegen mee ophogen. Ik heb een goedje gevonden om deze leem te verstevigen; omdat ze daar geen stro hebben gebruiken we het apenootjes/pinda afval wat aan de dieren als voeder wordt gegeven. Dit is constant van kwaliteit en in grote hoeveelheden te verkrijgen.









De elektriciteit word de huisjes ingelegd en in de muren weggewerkt. Zo begint alles zijn vorm te krijgen en het lukt ons om een modelhuis klaar te krijgen.
Het is fantastisch hoeveel hulp we hebben gekregen van de mensen die Buba erbij betrokken heeft. Op sommige momenten denk ik dat er wel tien mensen tegelijk bezig waren. Ook Cees was in zijn nopjes met het aanleggen van de elektriciteit en aansluiten van de generator.

Het zwembad hebben we ook nog een keer vol laten lopen wat tot grote hilariteit van de buurtkinderen heeft geleid, sommige kinderen renden naar huis om te vertellen dat er een rivier was ontstaan op Buba's compound. Ben dankbaar voor de inzet en het werk dat in zo'n korte tijd is verzet. Hoop dat we het project weer een nieuwe input hebben gegeven zodat het enthousiasme er weer inzet en de wil om door te gaan er is.

Onze tijd die van Cees en mij zit er weer op. Denk dat we tevreden terug kunnen kijken.

Tijd voor een feestje zou ik zo zeggen.