De familie

De familie van Buba Sanyang is groot, Sanyang is een naam die erg veel voorkomt en op de één of andere manier zijn ze ook allemaal aan elkaar gerelateerd. Ik heb geprobeerd te begrijpen hoe de mensen waar we mee te maken kregen familie van elkaar zijn, dat is deels gelukt.

Buba zelf komt uit een relatief klein gezin, zijn broer Lamin leeft in Nederland. Op de compound waar hij leeft - zo'n tien minuten lopen van het project Nilakoto - wonen zijn ouders, een paar nichten en diens kinderen, maar soms ook de kinderen van nichten die zelf ergens anders wonen. Buba zelf heeft zes kinderen, links op deze foto staat Fatu van elf jaar, een verlegen rustig meisje. Samen met Binta van dertien rechts op de foto, kwamen ze bijna dagelijks naar het project. Binta is een dochter van een nicht die ergens anders woont, ik heb haar ouders niet gezien. Binta is een sterke meid wiens naam je zodra ze aanwezig is, constant hoort; Binta doet de was, Binta sleept spullen heen en weer, Binta brengt en haalt het eten, Binta helpt mee met bouwvakken. Je kan het zo gek niet bedenken of ze pakt het aan. Binta spreekt wat Engels en heeft soms ook iets brutaals; zij heeft er geen moeite mee om geld te vragen omdat ze bijvoorbeeld haar haar wil laten vlechten. Want ja, wij 'tubabs hebben nou eenmaal altijd geld'.


Midden op de foto staat Mbakoule. Zij is een nicht van Buba, haar oudste zoon Malik (constant bij mij in de buurt!) leeft op de compound van Buba, zelf woont ze met andere familie ergens in de stad Brikama. Mbakoule kwam regelmatig langs, stak haar handen eens uit voor de afwas, de keuken schoonmaken of het terrein aanvegen. Verder houdt ze van feesten en grappen. Zo had ze bijnamen voor Robert en mij bedacht. Mijn naam was waarschijnlijk te moeilijk voor hen, dus ben ik Mariama gedoopt; een veelvoorkomende naam (Maria maar dan anders) en doordat ik de naam kreeg, nóg meer te horen op straat. Hele schoolpleinen die "Mariama!" roepen bij en zien van deze tubab/witte mens...
Robert kreeg de eer vernoemd te worden naar een Senegalese beroemdheid in de Afrikaans worstelwereld; Balla Gay... Die hebben we een paar dagen gehoord, maar ging ook weer over. Robert is toch een makkelijkere naam.

De moeder van Buba is een lieve vrouw met de naam Nima. Ze bezocht het project soms met een kind op haar rug en kwam om ons te groeten en om bijvoorbeeld het terrein aanvegen. Zij is verder namelijk dagelijks te vinden op de lagere school van Jamisa, het andere buitengebied van Brikama grenzend aan Nilakoto. Deze school heeft enorm kunnen groeien, dagelijks helpt zij mee met koken. Alle kinderen krijgen een maaltijd aangeboden door World Food Program, dat wil zeggen - de rijst komt daar vandaan. Voor de zogenaamde 'fish shopping' (vis en kruiden om de rijst tot een maaltijd te maken) moeten ouders van schoolgaande kinderen een klein bedrag bijdragen. Mama Nima helpt in de keuken en houdt daar eens in de paar maanden zélf een zak rijst aan over voor haar familie.

De keren dat ik zelf de compound van Buba bezocht om de familie te groeten, liepen soms uit op een klein feestje. De oudste zoon van Buba wil professioneel percussionist worden (Lamin trommelt op de achtergrond) en de een-na-jongste dochter Kaddy stal de show met haar vier jaren; ze danst voor mijn neus de sterren van de hemel terwijl de rest van de familie een Mariama-liedje zingt.

Mijn grote vrienden waren Malik (oudste zoon van Mbakoule) en Kemmeta, als het even kon constant in mijn buurt. De bijnamen 'aap' en 'boeffie' galmen nog over het terrein van Nilakoto.

Andere kinderen kwamen heel regelmatig aanwaaien en gingen graag op de foto. Ze wilden zefs zó graag op de foto dat het soms niet mogelijk was een plaatje te maken van een ander onderwerp als een gebouw of een sfeerimpressie.
Soms zat er weer een nieuw gezicht bij (op deze foto toch weer vijf kinderen waarvan ik geen idee heb waar ze ineens vandaan kwamen en die ik daarna ook nooit meer heb gezien), maar de standaard club kinderen kreeg ik qua namen onder de knie.








En dan heb ik nog lang niet iedereen gehad.  Ik heb erg genoten van het feit dat verschillende leeftijden met elkaar omgaan en veel lol maken, ik heb het interessant gevonden hoe kinderen enerzijds belangeloos worden grootgebracht door andere opvoeders en anderzijds al vroeg los worden gelaten en op pad worden gestuurd. Communiceren ging vaak met handen en voeten, maar ze hebben ons hartelijk ontvangen en aan de verschillende karakters heb ik verschillende leuke herinneringen.