Het schooltje - de stand van zaken

Van maandag tot en met vrijdag komen er iedere ochtend zo'n zestig kinderen in een uniformpje naar Nilakoto om onderwijs te genieten van teacher Buba. Om een uur of acht half negen, verzamelen ze zich op het schoolplein - dat wil zeggen, een open terrein in de boomgaard - ze spelen wat, doen een gebed (foto), vertrekken afhankelijk van hun leeftijd richting de twee lokaaltjes, een paar blijven er buiten om het schoolplein te vegen en de lessen beginnen. Uren lang klinkt er bijna zingend 'The A is for apple, de B is voor ball, de C is voor Cat' of in een totaal willekeurige volgorde 'The U is for umbrella, de W is for window, de Z is for zebra...' enzovoorts. Er schijnen zo'n 88 kinderen tussen de 3 en 6 jaar  ingeschreven te zijn op het schooltje. Die komen niet allemaal maar degenen die komen zijn trouw en ijverig.

Even in herinnering: deze nursery school is een wens vanuit de gemeenschap. De basis van de eerste lodges was uit de grond herrezen in 2010 en twee daarvan werden er in de eerste instantie gebruikt voor onderwijs. Het huidige gebouw is pas later neer gezet en het project kreeg al snel een andere vorm: met de opbrengst van de lodges de kwaliteiten van de school omhoog schroeven. Maar de lodges zijn nog niet klaar en hebben dus nog geen inkomsten gegenereerd.
Ondertussen zijn wij nog niet echt bekend in ontwikkelingsland, op de rekening van de stichting staat vooralsnog nog geen cent. Maar Robert had al wel een klein onderzoekje gedaan: wil je kans maken op sponsoringen van de grotere organisaties voor bijvoorbeeld een nursery school, dan moet dat schooltje wel een geregistreerd schooltje zijn. Dus dat zou ook een taak zijn tijdens ons verblijf alhier.

Het traject is begonnen: beetje kastje muur verhaal over papieren en instanties - wie had anders verwacht - maar het intereressantste was toch wel afgelopen maandag. Een bezoek was aangekondigd, maar niet welke dag en welk tijdstip. Daar kwam de grote 4WD auto aan, waar je gemiddeld twee nursery schooltjes mee kunt bouwen: de mannen in glimmende overhemden van het ministerie van onderwijs uit de hoofdstad Banjul. Een controle om te zien of deze school een 'approval'  kan krijgen, het certificaat wat we nodig hebben om makkelijker aan een fonds te kunnen komen.

Maar dat krijgt nursery school Nilakoto voorlopig niet: er is te slecht licht, er is geen toilet, de leemblokken zijn  niet gestuuct, de ventilatie is niet goed en het meubulair ook niet. Een heer had het project eerder bezocht en was bijna geirriteerd naar Buba dat het meubulair nog steeds van deze kwaliteit was (leemblokken met een plankje er op). Maar zich afvragen waar dan geld vandaan moet komen om aan die eisen te kunnen voldoen? Nee, dat doen ze niet.  Die eisen zijn vanuit het ministerie heel belangrijk, want ze willen het beste voor de toekomst van de kinderen van Gambia. Maar hoe? Dat mogen de gemeenschappen zelf uitzoeken.

Er werd ons van de heren vertrouwen geschonken en ook begrip dat de particuliere pot 'limited' is. Daar konden we het dan mee doen...
Aan ons een taak om te zien wat nu prioriteit moet krijgen binnen het project voor deze gemeenschap.