Nilakoto en andere stichtingen

De wereld van stichtingen is klein. Misschien is de wereld sowieso klein...

Stichting Vrienden van Poehaa zet zich in voor het (jeugd)circus in Arnhem en omgeving, en vroeg of wij het als stichting Nilakoto misschien leuk vonden om een bijdrage te leveren aan een afsluitende dag van de BIC studenten. Op deze dag in december zullen we vooral vertellen dat idealen hebben ook altijd gepaard gaat met het creeëren van een ondernemende geest in - in ons geval - de vorm van een stichting.

Deze 'Begeleiders in Circuskunsten'- opleiding wordt gegeven door Circo Mundo. Arnhems circus docent van deze opleiding (en vriend) René Hildesheim tipte één van zijn leerlingen Marjella Rooduijn die plannen heeft naar Gambia te gaan over ons ontwikkelingsproject. Zij vertrekt begin januari naar Gambia waar haar compagnon Marlies Verdonck - Learn to learn - momenteel al bezig is met het opzetten van een theaterproject met Gambiaanse jongeren. Marlies en Marjella doen dit weer in opdracht van de Nederlandse stichting Future for young people. Tanji en Brikama liggen zo'n 25 kilometer van elkaar vandaan in Gambia en we hebben elkaar ontmoet om te zien - hoewel de doelen ver van elkaar vandaan liggen - wat onze projecten voor elkaar kunnen betekenen.

Allemaal november nieuwtjes

Er is regelmatig contact met Gambia, zowel over de mail als onlangs met de chat op Facebook. Dingen gaan voorspoedig, we berichtten al eerder over verantwoording die er aan ons af wordt gelegd met foto's, tekst en soms cijfers. Het werd daar erg belangrijk gevonden dat alles aan het kleuterschooltje in orde is, om niet door de overheid weer gesloten te worden. En dat kwam goed: de zogenaamde 'approval' van de overheid is gegeven. 

We gaan verder!

Gambiaanse wijsheden

We zitten ondertussen bijna eind oktober en hebben een boel gedaan. De belangrijkste acties zijn vooralsnog online geweest: het bijhouden van een regelmatige blog (daar ben je nu), het regelmatig posten van iets op Facebook en het samenstellen van een mailinglijst om een nieuwsbrief te versturen. Deze acties zijn in die mate gezien, dat bijvoorbeeld Kwartiermakers Arnhem Nilakoto zagen en als maatschappelijk verantwoorde organisatie besloten onze stichting te sponsoren, door ons geen leges te laten betalen voor een kraam op hun Kademarkt (vier keer per jaar aan de Rijnkade in Arnhem). In september joeg Babette het een en ander aan en kwam door haar inzet een eerste bedrag op onze rekening binnen. Ook door de nieuwsbrief van september hebben enkele mensen grote en kleine donaties gestort waar we erg dankbaar voor zijn!

De bantaba is ingestort

De bantaba, de gemeenschappelijke overdekte ontmoetingsruimte, vergaderplek voor dorpshoofden of rustplaats; elk dorp in Gambia heeft zo'n plek. Vaak is het ook gewoon een plek onder de boom in de schaduw. Het te maken parkje met vakantiehutjes Nilakoto had er een, maar was met tijdelijke middelen opgetrokken; ongeïmpregneerd hout waar termieten dol op zijn en kleiblokken. Hij stond er leuk bij, maar net als de watertoren, hij stortte in elkaar...

Een eerste sponsoractie

In Arnhem had stichting Nilakoto zijn eerste sponsoractie! Zondag 9 september was er aan de Rijnkade een markt, de Kademarkt. Babet houdt er tijdens het seizoen de hobby op na om haar zelfgemaakte vlierbloesem siroop op lokale markten te verkopen, zij bood aan de opbrengst van de laatste 75 flesjes van het seizoen aan stichting Nilakoto te schenken! En omdat Babet daar erg veel plezier aan beleeft, zijn ze alle 75 verkocht!

De opbrengst van deze dag liep over de €200,-. Eerdaags gaat dit cash bedrag op de rekening van de stichting gestort worden, waarna we het doorsturen naar Gambia. Het geld gaat daar ook 'gelabeld' naar toe; dit bedrag zal bijvoorbeeld gebruikt moeten gaan worden voor het vloeren en stucen van de kleuterschool. Aan de hand van eerder verstuurde begrotingen vanuit Gambia komen ze hiermee een heel eind, waarschijnlijk krijgen ze het er zelfs mee afgemaakt!

Met veel dank aan dit enthousiaste aanbod met resultaat van Babette Heebink-Schoolderman!

Een fotoboekje - Nilakoto 2010-2012

Zondag 9 september is er de eerste sponsoractie voor Nilakoto: op de Kademarkt, een (rommel) markt aan de Rijnkade in Arnhem, heeft Babette aangeboden haar beroemde vlierbloesem siroopjes te verkopen en de winst aan stichting Nilakoto te schenken. Fijn! Maar bezoekers moeten dan natuurlijk snappen wat het goede doel is waar die opbrengst naar toe gaat...

Vandaar een klein fotoboek; een overzicht en uitleg van wat er allemaal daar in Gambia Afrika is gebeurd tot nu toe EN wat er allemaal nog moet gebeuren om het project werkbaar te krijgen. Tegelijk een document (oorspronkelijk pdf) wat in de toekomst wellicht gepaard kan gaan als bijlage voor aanvragen bij de grotere fondsen.

Maar nu in ieder geval uitgeprint voor op de markt en hier digitaal ter inzage om doorheen te bladeren. Klik  op 'lees verder' en klik om het fotoboek met teskt full screen te bekijken.

Buba legt verantwoording af

Buba pleistert de kleuterschool aan de achterkant, augustus 2012

Na ons vertrek in juli - op het moment dat de Ramadan begon - zijn er materialen en wat geld bij het project achtergelaten om mee vooruit te kunnen. Aan boodschappen was er hout aangeschaft, cement en nog veel meer zodat het niet in één keer stil zou komen te liggen.

De afspraak om soms eens een mail met foto's te versturen zodat wij hier in Holland feeling houden met de stand van zaken, wordt heel netjes nageleefd; één keer per week staat er iets in Robert zijn mailbox.

Draagvlak bij de gemeenschap

In de loop van de maand hebben wij enkele andere projecten en kampen in Gambia bezocht. Twee daarvan sprongen er om meerdere redenen erg uit; Tumani Tenda Eco Camp en Jongbong Bantang Cultural Camp bij Berefeti (niets over gevonden op internet). Beide kampen liggen niet ver van Brikama vandaan en bevinden zich aan zijrivieren van de Gambia River.

Wat er erg sympathiek aan was is het feit dat deze kampen verzorgd en gedragen worden door de dorpen Tumani Tenda respectievelijk Berefeti. Er zijn in de loop van de jaren relaties opgebouwd met touroperators, NGO's, universiteiten elders in de wereld voor studiereizen en meer. Zodra er gasten komen, verzorgen de inwoners van de betreffende dorpen een schoon bed, slachten een kip en verzorgen een maaltijd, ze doen de was en zorgen voor het terrein. De inkomsten van het kamp vloeien op de één of andere manier terug naar het dorp - plus salarissen voor de managers van het kamp. Beide kampen houden er verschillende financiele constructies op na, Tumani Tenda draait bijvoorbeeld op alleen maar vrijwilligerswerk.

Het schijnt wat tijd nodig gehad te hebben, maar in deze dorpen is het inzicht ontstaan dat ook toerisme een vorm van ontwikkelingswerk kan zijn in hun eigen belang en waar ze ook wat voor moeten doen.

Vorderingen kleuterschool Nilakoto

Toen Buba Sanyang in 2010 het plan opperde om één van de stukjes land van de familie te gaan exploiteren met lodges, stonden er al snel vijf ronde kale hutjes. Kleiblokken met een dak, meer niet. De gemeenschap van het gebied Nilakoto, deed al snel een beroep op hem; waarom die hutjes tijdelijk niet gebruiken als kleuterschooltje?  En zo geschiede.

Buba heeft er een tijdje voor nodig gehad om de wens van de gemeenschap verder vorm te geven en eind 2011 bouwde hij wederom van kleiblokken een rechthoekig gebouwtje op hetzelfde stukje land met drie klaslokaaltjes. Er staan ondertussen 88 kinderen ingeschreven, ouders en verzorgers voelen zich erg geholpen omdat ze hun handen vrij hebben om bijvoorbeeld op de markt een paar dalasis te verdienen met hun kruiden, mango's of andere lokale producten.

Afgelopen januari verzorgde Robert een beter golfplaten dak op het schooltje. Maar om fondsen te kunnen werven in Nederland is er nog veel meer nodig.

Water voor Nilakoto

Een van de eerste investeringen die er in 2010 zijn gedaan, is het installeren van een waterpomp. De pomp gaat 26 meter de grond in en de toren werd met tijdelijke middelen in elkaar gezet; vier houten palen met een pallet er op. Daarop een tank van 1000 liter. Robert schreef er kort over in zijn allereerste blog.

Tijdelijke middelen, daar zijn ze heel goed in in Gambia - het is allemaal armoe dat hen inventief maakt met zoeken naar die tijdelijke middelen. Maar het mocht niet baten; ongeveer wij een week na onze aankomst stortte het boeltje in. De grond moet te zacht geweest zijn nu in het regenseizoen, voor een tank die vanwege onze aanwezigheid als het even kan vol zat.

Hij ging ook snel weer leeg; omwonenden maken dankbaar gebruik van de kraantjes en komen soms met hele kruiwagens met wel vier jerrycans à 25 liter water halen. En wij maar diesel halen om de generator weer even aan te zetten waarmee ook de pomp.

Geen stromend water dus. Wat nu?

De lodges

De lodges staan er zo op het eerste gezicht mooi bij, maar en moet nog veel gebeuren om er gasten in te kunnen ontvangen. Afgelopen januari had Robert een soort van modelhut gemaakt, alle vijf de lodges waren ondertussen aan de buitenkant gestuuct met leem met het onderste gedeelte wit kalk.

Maar de binnenkanten zijn nog niet af (stuucwerk, plafonds, vloeren), sanitair is deze maand voor twee lodges hard aan gewerkt en ze moeten nog ingericht worden. Eigenlijk moeten ook de daken van riet worden voorzien.

De familie

De familie van Buba Sanyang is groot, Sanyang is een naam die erg veel voorkomt en op de één of andere manier zijn ze ook allemaal aan elkaar gerelateerd. Ik heb geprobeerd te begrijpen hoe de mensen waar we mee te maken kregen familie van elkaar zijn, dat is deels gelukt.

Buba zelf komt uit een relatief klein gezin, zijn broer Lamin leeft in Nederland. Op de compound waar hij leeft - zo'n tien minuten lopen van het project Nilakoto - wonen zijn ouders, een paar nichten en diens kinderen, maar soms ook de kinderen van nichten die zelf ergens anders wonen. Buba zelf heeft zes kinderen, links op deze foto staat Fatu van elf jaar, een verlegen rustig meisje. Samen met Binta van dertien rechts op de foto, kwamen ze bijna dagelijks naar het project. Binta is een dochter van een nicht die ergens anders woont, ik heb haar ouders niet gezien. Binta is een sterke meid wiens naam je zodra ze aanwezig is, constant hoort; Binta doet de was, Binta sleept spullen heen en weer, Binta brengt en haalt het eten, Binta helpt mee met bouwvakken. Je kan het zo gek niet bedenken of ze pakt het aan. Binta spreekt wat Engels en heeft soms ook iets brutaals; zij heeft er geen moeite mee om geld te vragen omdat ze bijvoorbeeld haar haar wil laten vlechten. Want ja, wij 'tubabs hebben nou eenmaal altijd geld'.

De bus

Afgelopen december is Robert met een bus afgeladen met spullen afgereisd naar Gambia. Deze bus was door de vorige eigenaar gekocht voor een "Garbage Run" - hij moest onder de 500 euro hebben gekost, en provisorisch opgeknapt voor de race. Na de race van 2011 kwam hij op Robert zijn pad (tegen een andere prijs...) en hij ging er het avontuur mee aan.

In januari liet hij de bus bij het project achter, deed de administratieve handelingen voor een Gambiaans kenteken en nu is het een zogenaamd 'commercial vehicle'. De idee was er een vervoersbusje van te maken, misschien wel het vijfde leven van deze bus; echt álle vervoersbusjes in Gambia zijn afgedankte busjes uit het Westen die hun zoveelste leven leiden, omgebouwd tot taxibusjes waar werkelijk alles mee word vervoerd. Naast passagiers; huisraad, etenswaar, geiten... Je kan het zo gek niet bedenken en het staat op het dak van zo'n voormalig bedrijfsbusje uit het één of andere Europese land.
De inkomsten van het Nilakoto busje zouden dan terugvloeien naar ontwikkelingen van het project.

Economie rond Nilakoto

De familie van Buba Sanyang komt niet om van de honger. Ze wensen van alles, dingen die voor ons heel gewoon zijn zoals bijvoorbeeld Tshirts, slippers, bezems, emmers, wasknijpers... Daar is nauwelijks geld voor, maar er worden dagelijks vele monden gevuld incluis die van ons. De familie heeft een tuin waar iets uit komt, op hun compound staat een bakkerij die door een bakker geexploiteerd word en waar de familie huur voor ontvangt plus drie broden. Tijdens de ramadan (die start op het moment van ons vertrek) krijgt de familie zes broden.

En dan hebben we die cashew boomgaard waarin zowel de lodges als het schooltje zich bevinden. De cashewnoot, we eten hem allemaal wel eens. Maar ik had geen idee...
Het is een vrucht waar een noot aan hangt. De noot moet er vanaf gehaald worden en is giftig. Pas als hij op een bepaalde manier met branden is bewerkt, leren wij hem kennen in Europa.

Het schooltje - de stand van zaken

Van maandag tot en met vrijdag komen er iedere ochtend zo'n zestig kinderen in een uniformpje naar Nilakoto om onderwijs te genieten van teacher Buba. Om een uur of acht half negen, verzamelen ze zich op het schoolplein - dat wil zeggen, een open terrein in de boomgaard - ze spelen wat, doen een gebed (foto), vertrekken afhankelijk van hun leeftijd richting de twee lokaaltjes, een paar blijven er buiten om het schoolplein te vegen en de lessen beginnen. Uren lang klinkt er bijna zingend 'The A is for apple, de B is voor ball, de C is voor Cat' of in een totaal willekeurige volgorde 'The U is for umbrella, de W is for window, de Z is for zebra...' enzovoorts. Er schijnen zo'n 88 kinderen tussen de 3 en 6 jaar  ingeschreven te zijn op het schooltje. Die komen niet allemaal maar degenen die komen zijn trouw en ijverig.

Even in herinnering: deze nursery school is een wens vanuit de gemeenschap. De basis van de eerste lodges was uit de grond herrezen in 2010 en twee daarvan werden er in de eerste instantie gebruikt voor onderwijs. Het huidige gebouw is pas later neer gezet en het project kreeg al snel een andere vorm: met de opbrengst van de lodges de kwaliteiten van de school omhoog schroeven. Maar de lodges zijn nog niet klaar en hebben dus nog geen inkomsten gegenereerd.

Een week in de cashew boomgaard

Een week verder op Nilakoto; een hoofd gevuld met veel impressies en niet weten waar te beginnen om het een en ander te beschrijven.

Robert maakt samen met Buba de plannen om met het project verder te komen zolang hij hier aanwezig is en de dingen kan aansturen. Soms gaat dat voorspoedig, soms gaat het omslachtig  met soms communicatie - hoe graag ze ook willen en hoe hard ze ook willen werken - die niet altijd optimaal is. Ik sla op, met steekwoorden op een notitieblokje, met veel foto s op mijn cameraatje, met zelfs filmen, met veel observaties en met het stellen van veel vragen.

Klaar voor vertrek

Aankomende vrijdag de 22e vertrekken we naar Nilakoto, Gambia Afrika. Ondergetekende gaat er voor het eerst naar toe, Robert brengt er zijn derde bezoek. Ik ben ondertussen bestuurslid van de stichting en wil graag snappen wat Robert zo heeft gepakt, dus tijd om er eens een kijkje te gaan nemen.

Gewapend met boeken over Afrika (zowel literatuur uit Senegal als een soort van gids over particuliere ontwikkelingsprojecten - leesvoer voor in ieder geval vliegtuig), gewapend met Autan, een zaklamp en een batterijloze oude camera begint voor mij het avontuur. Zoals het verder betaamt met mannen en vrouwen: ik ben al dagen bezig goed gepakt en alles netjes achterlatend dat avontuur in te gaan, Robert staat daar iets ontspannener in. Ik had zo wat lijstjes aangemaakt, denk dat ik overal aan heb gedacht en vink af.

Verhaaltje van Ineke

Ineke is onlangs naar Gambia geweest voor vijf weken. Zij heeft hiervan een aangrijpend leuk verslagje gemaakt. Ineke steunt al 13 jaar verschillende projecten in Gambia en heeft dan ook al heel wat weten te verwezenlijken. Mocht je zin hebben om een kijkje te nemen op haar site dan is hier het adres:

www.carefoundationthegambia.nl

Ook wij (Zefanja en ik) gaan weer naar Gambia 22juni tot 20 juli. Ditmaal om weer te kijken hoever het er mee staat met de school en de lodges, maar ook om nog wat formaliteiten te regelen om de stichting goed te kunnen laten functioneren. We houden jullie op de hoogte van wat er gebeurt en staat te gebeuren.

Hieronder het stukje van Ineke wat een leuke sfeerimpressie geeft van wat er zich daar afspeelt.

Nieuwsbrief Juni 2012

Lieve vrienden en vriendinnen,

Deze keer noem ik jullie onze lieve vriend en vriendin omdat wij zonder jullie hulp en steun niets kunnen  doen. Ik zal proberen dat uit te leggen. 

ANBI status

Vandaag 18 april kwam er post van de belastingdienst voor stichting Nilakoto, de ANBI status is een feit... Het duurde wat lang, we waren voorbereid op ingewikkelde procedures. Maar niets van dat. Het duurde misschien lang, maar het kwam ineens!

Op de ANBI website is natuurlijk na te lezen wat zo'n status betekent. In eigen woorden: voor ons met deze status hoeft er geen schenkbelasting betaald te worden, en giften aan ons zijn afhankelijk van de vorm waarin zij zijn gedaan aftrekbaar van het belastingbaar inkomen van de donateur.

Fijn toch! Hiermee is dan de stichting pagina volledig voorzien van alle belangrijke ingrediënten.

Gered gereedschap

Om zo'n project als Nilakoto beter draaiende te krijgen, is er natuurlijk gereedschap nodig. Maar daar schijnt Gambia slecht in voorzien te zijn. 'Goed gereedschap is het halve werk', ze moeten dus nog een eind - op Nilakoto.

Robert is wat gaan lobbyen bij zijn contacten, en dan eigenlijk gewoon bij de Bouwmaat waar hij zijn 'boodschappen' doet (zo hij ze zelf noemt, inkopen voor zijn werk - anders gezegd). Op het filiaal in Arnhem boden ze al snel een hele kist vol met spiksplinternieuw huismerk gereedschap. Boeiend dat zo'n organisatie verder geen referenties, KvK nummer of wat dan ook vraagt... "Hier, neem maar mee!" op basis van vertrouwen. Heerlijk!

De stichting is een feit

Vorige week is Robert op en neer gereden naar Dedemsvaart. Na een kort marktonderzoek zat daar de notaris die tegen een redelijke prijs een stichting in het leven kan roepen. Het blijft natuurlijk een standaard papiertje uit de kast trekken, zo'n akte. Maar goed, hij is er.

Ondertussen is er dus ook al een Kamer van Koophandel nummer en de stichting pagina is geupdate. Maar dan zijn we er nog niet...

Maar eens kijken hoe je aan een ANBI status kan komen, een Algemeen Nut Beogende Instelling. Die geeft de belastingdienst uit (ergens in Nederland zit een heel team te beoordelen of je organisatie daarvoor in aanmerking komt of niet) en als je die hebt, dan kunnen de nobele schenkers hun giften of sponsoringen aan Nilakoto belastingtechnisch ook opvoeren. Paperassen dus, maar wel zo zinnig om te hebben.

Ook aan een bankrekening is vandaag gewerkt; weer een hele papier molen... Wie is gemachtigd, wie is vertegenwoordiger, wie is bevoegd.... Allemaal jargon waar even over moet worden nagedacht. Morgen gaat alles op de bus, en zodra er een ANBI status en een rekeningnummer bestaan, zal die pagina weer worden geupdate. Vervolgens eens kijken hoe we die rekening gespekt gaan krijgen...

Tekenen voor Gambia

Robert aan het tekenen

Zo nu en dan is er contact over de stand van zaken op Nilakoto in Gambia en komen er wat foto's via de e-mail binnen. Zo waren ze begonnen aan het installeren van toiletjes in de badkamer, maar toen Robert de foto's zag, begreep hij dat zijn uitleg en adviezen daarover waarschijnlijk niet goed genoeg waren geweest.

Dus Robert roept het een HALT toe en vertelt ze even te wachten. Hij zou ze eerst een tekening sturen om verder te kunnen gaan.

Verder gaan betekent eigenlijk: afbreken en overnieuw beginnen. Het is namelijk zo dat hun perceptie van een badkamer anders is als die van ons Westerlingen. Aangezien er ook Westerlingen op vakantie moeten kunnen, is het belangrijk dat de badkamer ook enigszins aan westerse maatstaven voldoet.

Robert tekent dus de plattegrond van de in te delen ronde hut. Vanavond gaat die de deur uit naar Gambia.

Een logo

Er is nog geen stichting Nilakoto, ook het logo is er één in wording...

Aan de hand van foto's en verhalen ben ik met potlood en papier gaan schetsen. Heerlijk, zoals ik vroeger ook vaak voor het één of andere doeleind deed. Robert keek zo nu en dan in mijn nek mee en heeft zeker invloed op dit tussenresultaat. De lijnen van zijn ontwerp voor de modelhut zitten er in, de paden die zijn aangelegd en de cashewnoten boomgaard heeft ook een plek in dit ontwerp gekregen.

Vervolgens photoshop....  Maar de letters Nilakoto mochten van Robert geen computerletter zijn. Dus ook die maar getekend. Voorlopige finishing touch waren de merendeels door Robert gekozen kleuren. Die zijn dan wel van de PC.

Nou goed, dan is er iets voor toekomstig drukwerk en waarschijnlijk ook een aanpassing op deze blogsite in de banner.
Maar dat later.  

De eerste stappen in Nederland

Eerste tekst en beeld over Nilakoto

In februari werd ik gebeld door een vriend die zetelt aan diverse van die tafels in het Arnhemse; deze keer ging het om Stadssociëteit de Kade. Zij zouden een veiling houden en de opbrengst moest naar een goed doel. Of dat project van Robert niet iets was...

Ik klim in de pen om het verhaal op schrift te stellen van Nilakoto; hoe het begon, wat er allemaal staat en waar het naar toe moet. Die vriend als lid van die sociëteit heeft nog een goed woordje gedaan voor het project - maar nee; de twee andere Goede Doelen die zich hadden gemeld hebben voorkeur gekregen.

Geen verschrikkelijke ramp: de opbrengst was maar een paar honderd euro die dus over twee goede doelen zijn uitgesmeerd. Natuurlijk hadden we die best wel kunnen gebruiken, om bijvoorbeeld de notariskosten te dekken voor de stichting in oprichting. Misschien ook juist omdat het nog geen stichting is, vielen we door de mand. Het is gewoon nog wat vroeg om de boer op te gaan voor fondsenwerving...

Google Maps

Een paar dagen geleden heb ik Nilakoto op Google Maps gemarkeerd.

Er gingen verschillende mailtjes over en weer; dat ik de markering moest verwijderen en maar aan moest geven wanneer het project klaar is. Is er een lokale Gambiaan die dus waarschijnlijk voor Google Maps werkt, ter plaatse wezen kijken en heeft foto's gemaakt. Hij heeft de markering goedgekeurd. Nu is het nog wachten op de definitieve goedkeuring van zijn baas, I suppose. Grappig dat dit zo werkt!!!

Gelukkig is Nilakoto slechts één keer te vinden op Maps, dus gewoon zoeken naar Nilakoto en je bent ter plaatse.
Misschien als het is goedgekeurd dat ik er zelf nog wat fotos aan toe kan voegen.

Nilakoto lodges weergeven op een grotere kaart

Het afscheidsfeest, 16 januari 2012

Maar even mijn blog weer oppakken, na puur Hollandse toestanden bij terugkomst met Ministerie van SoZaWe i.v.m. het samenwerken met een Bulgaar (Lang leve de PVV). Eindeloos tijdverslindende kostbare bureaucratische verweerschriften om de ambtenaren maar weer bezig te houden.

Mijn gedachten gaan weer even terug naar Gambia, 16 dagen na aankomst.

Als afscheid is er een heerlijke maaltijd bereid en volgt er een klein officieel gedeelte om iedereen te 
 bedanken die zich de afgelopen twee weken en eigenlijk ook de afgelopen twee jaar zo hebben ingezet voor dit project. Er is heel veel gebeurd en er is duidelijk geworden wat er nog staat te gebeuren.

De aankomst/ontvangst, oudejaarsdag 2011

De ontvangst was hartverwarmend. Lamin en Buba waren zeer blij ons te zien na twee jaar te zijn weggeweest. Twee jaar geleden had ik dus een stuk land gekocht van buba en met het geld daarvan is hij direct aan de slag gegaan. Ik tot dan toe alleen nog maar vage foto's gezien van de ontwikkelingen per email. Want email contact was er wel. Ik was echter druk met verhuizen en verwerken van een scheiding en zodoende had ik weinig tijd om me in de problematiek van de lodges te verdiepen.
Nu twee jaar later werd het dan ook hoog tijd om weer eens polshoogte te gaan nemen en te kijken  wat er allemaal gebeurt is

De reis - 26/31 december 2011

Lekker verwend bij Johan en Ildi. En dan nu weer op weg. Autootje doet het goed en we zijn op weg naar Layoune besluiten weer lekker de nacht in te rijden en zijn verheugd over hoe snel het gaat. Echter rond middernacht schrik ik wakker met honderd per uur begint de wagen te slingeren en Kee s weet hem maar ternauwernood op de weg te houden. Met een grote vonkenregen komen we tot stilstand, gelukkig redelijk aan de zijkant van de weg.

Het achterwiel zijn we verloren met volle belading hebben we een kilometer met de as over de grond gesleept. De plaat achter het wiel was voor een kwart weggesleten. Gelukkig stoppen er al vlug twee mensen want we staan echt midden in de woestijn. Deze weten na veel op en neer gebel uiteindelijk een sleepwagen te laten komen. Het eerstvolgende dorpje is slechts 15 km ver weg maar met de 5 km per uur waarmee we weggesleept worden duurt dit toch 3 uur. Sleepwagen zet ons recht voor het hotel af waar we kunnen overnachten. Morgen zien we wel verder.

De reis - 17/25 december 2011

Allereerst bedankt voor alle donaties van spullen en de hulp en het meedenken van Cees in deze beginfase. 

Na het volstouwen van de bus en het uitvoeren van een aantal kleine reparaties zoals twee nieuwe voorbanden, uitlijnen van de wielen, vast hangen van de uitlaat, en last but not least het doorprikken en een ietsepietsie groter maken van het gaatje in de olie vuldop waardoor de overdruk in het carter wegviel en de lekkage zo goed als geheel verholpen was, kan de reis beginnen.

Een oude Ford Transit

Een oude ford transit is gekocht en eindelijk na twee jaar neem ik het plan weer op om richting Gambia af te reizen. De voorbereidingen beginnen, de bus wordt langzaamaan helemaal volgestouwd met allerhande gerei die ze daar nodig kunnen hebben. Computers laptops, een reservemotor voor de auto een aggregaat voor elektriciteit, heel veel kleren, mobiele telefoons, radios televisies matrassen, vrieskisten, lampjes: echt te veel om op te noemen. Ik vraag Zefanja mee te gaan echter door omstandigheden is dit onmogelijk en ik zoek een andere partner om de reis mee te maken.

Hoe is het begonnen in 2010

Twee jaar geleden heb ik mij gewaagd aan een Race van Boedapest naar Bamako. Een soort ouderwetse Parijs Dakar. Samen met mijn stiefzoon Anande zijn we deze uitdaging aangegaan, onder de naam Apenootjes. Na vele ontberingen zijn we uiteindelijk in Bamako aangekomen.

Welkom op de Nilakoto site

Een introductie van de start voor het realiseren van een nursery school met daaraan gekoppeld een vakantie parkje met lodges in de buitenwijken van Brikama (Gambia). De wijk werd door de voorouders NILAKOTO genoemd. Vandaar de naam Nilakoto lodges en nursery school.
Het begin is gemaakt en de eerste lessen zijn begonnen voor de kindertjes, alsmede de eerste klanten hebben hun weg gevonden naar de lodges.